Ken je dat, dat iemand iets tegen je zegt waar je zo door geraakt wordt, dat je voelt in elke vezel van je lijf dat het klopt, maar dat je het nog niet begrijpt. Mij overkwam dat dertien jaar geleden, toen ik midden in een rouwverwerking zat, ik de hele dag kon huilen en mijn therapeut tegen mij zei: ‘als ik jou zie, moet ik steeds aan dit gedichtje denken’.
zonder de tranen in mijn ogen,
had de wereld niet bewogen
en ging ik nu niet opgetogen
al het zingen achterna*.
De tekst resoneerde enorm en ik wist in een flits dat als ik de tranen zou laten stromen, ik uiteindelijk weer opgetogen van het leven zou genieten. Een innerlijk weten waar ik naar wilde luisteren. Ik verlangde ernaar om weer onbevangen en vol vertrouwen de magie van het leven te ervaren in plaats van overal bang voor te zijn en steeds op mijn hoede. Dat wilde ik ook mijn zoon niet meegeven. Mijn zoon die mij door zijn geboorte opende en raakte tot in mijn wezen. Te beginnen door zich te nestelen in mijn bekken, de plek waar mijn trauma lag opgeslagen.
Thank You Life voor deze uitdaging, voor deze kans om te groeien!
Ik ging alle lagen die ik om het trauma had opgebouwd, langzaam afpellen en kreeg zo weer verbinding met het onbevangen, levenslustige, vrolijke kind in mij. Ik kwam het meisje van 14 jaar tegen die tijdens een auto-ongeluk haar vriendinnetje verloor, zelf in de kreukels lag en een Bijna-Doodervaring had waar zij nooit met iemand over gesproken had. In plaats daarvan was zij in de overleving gegaan; vanuit mijn hoofd leven en zorgen voor anderen. Ik werd een geweldige verpleegkundige, de patiënten liepen met mij weg, want zo goed als ik voor hen voelde wat zij nodig hadden, zo geweldig verstopte ik dat voor mezelf.
En ik kwam nog veel meer kinderen tegen op mijn reis naar binnen. Naast het kind dat in doodsangst zat toen zij klem in de auto zat, ontmoette ik ook het kind dat dingen aanvoelde en hierover wilde praten, maar dan te horen kreeg dat zij het niet wist omdat ze nog te jong was. Het kind dat enthousiast iets wilde delen met anderen, maar merkte dat te enthousiast niet de bedoeling was en het kind dat zich dus maar ging aanpassen. Het kind dat ging doen wat de ander van haar verwachtte en ging zorgen voor anderen vanuit het gevoel dat zij dan bestaansrecht had. En al deze kinderen hadden zorg nodig, wilde erkenning. En die ging ik hun geven. Als een goede moeder ging ik voor mijn kinderen zorgen, zodat ze rustig werden. Zodat ik rustig werd.
En in de stilte en het vertrouwen kwam ik weer in verbinding met mijn wezenlijke zelf en spreek ik mij uit, ben enthousiast als ik dat zo voel en heb vertrouwen in het leven. Ik leef nu vanuit het innerlijk weten dat dit mijn leven is, dat dit de weg is die ik wil gaan. Vanuit mijn zielsverlangen ga ik opgetogen het zingen achterna!
Het leren kennen van jouw innerlijke kinderen, leren hoe jij goed voor ze kunt zorgen vanuit de liefde voor jezelf, dat is de basis van de begeleiding die ik aan jou geef. Als jij inzicht hebt in wie jij in wezen bent, kun jij vanuit jouw unieke ZIJN jouw plek in deze wereld innemen. Ieder van ons op zijn of haar plek en met elkaar vormen we dan één geheel.
In Liefde
* (vrij vertaald naar een gedichtje van Guillaume van de Graft )